aynı yaz, yaşadığım bu olay kafama yer etmişti. ama kimseye doğru düzgün anlatamamıştım. kime ne desen saçma bulurdu. kapı çalmadan ne olacaktı. belki de başka bir sesi karıştırdın derlerdi. ben bile aklımda böyle tutmaya başladım olanları. o ara abimde bir butik firmasında yaz tatilinde çalışıyordu. ara ara yapılan hırsızlıklardan falan bahsederdi. 1-2 hafta geçmemişti ki başka bir olay daha oldu. abimle biz evin giriş kısmında genişçe salon tipi bir yerde kalıyorduk bağ evinde. gece oldu bizim bilader uyuyor ben de uyku yok gözümde. bir oraya bakıyorum bir buraya. abim karşı koltukta yatıyor aramızda da dikdörtgen bir sehpa var. uzunca bir şey. derken bilader ayaklandı. gözler kapalı sehpanın etrafında dönmeye başladı. "kaçmayın lan amkoduklarım!" diye. korkudan buz kestim o an. yorganın altına gömüldüm gittim ama bir yandan da az bir aralıktan bakıyorum ona. sadece diz kapağına kadar görüyorum. bir önümden geçiyor bir diğer tarafa ama sürekli sehpanın etrafında birilerini kovalıyor. ulan dedim uyuyor numarası yapayım belki bana ilişmez diyorum ama vücud pompalıyor adrenalini. o ara sert adımları bağırışı sürekli bir adım ötemde oluyor olanlar. ulan annem babam nasıl duymaz bunları diyorum. yok kimse gelmiyor. bir anda yorganın o azıcık aralığında suratı belirdi. daha doğrusu gözleri. simsiyahtı. "kaçma demedim lan sana!" diye bağırmasıyla yataktan fırlamam bir oldu. baktım abim hala uyuyor yatakta. uykuda mıyım diye kendimi yokladım yok. gayet net olanlar. adam da 1 saniyede yatağına uçacak hali de yok. bitişik halde banyonun kenarında o zifiri karalıktan mor bir ışıltı gördüm. o her neyse, rengi siyah değil bildiğin mordu. o rengi bir kere daha yine bir banyoda ama farklı mekanda üniversite tatilinin olduğu gün görecektim.