gece geç vakte kadar bekledim. bu sefer alt katta değil evin üst katındaydım. tv açıktı. bir süre sonra onu da kapattım. yatağa uzandım. gözlerim odayı süzüyor kulaklarım garip bir ses duymak için pür dikkat etrafı dinliyordu. sadece çalı çırpı sesi. onun sabrı beni yenmişti. gözlerim gecenin ilerleyen vakti kapandı. rüyamda beş yaşımda yatağımda, camı kırılan o ahşap eve bitişik evimizde üst kattaydım. bir ses duydum. çok tanıdığım biri ismimi söylüyordu. az dikkat edince amcaoğlum olduğunu anladım. yaşım ufak ama beynim bugünki gibiydi. tüm olanları sanki filmmiş gibi odanın üst köşesinden izliyordum. ses beni dışarıdan aşağıdan çağırıyordu. yavaşça cama yaklaşırken sesin değiştiğini ve çatallaştığını farkettim. bu akrabamın sesi değildi. birden camdan düşme korkusu sardı. ya düşersem, ya ölürsem. camdan aşağıya baktığımda kegib iki ayak ve yanında duran bir balta vardı. baltayı biri tutuyorcasına dikiliydi. ses hala bana sesleniyordu. kesinlikle beni aşağıya çekecek ve düşüp öleceğim korkusu sardı bedenimi. vazgeçtim bakmaktan ve uyandım. aslında uyanmamıştım. rüya içinde başka bir rüyaya geçiş yaptım. yine çocuktum ve annemle mutfaktaydım. bu sefer başka bir evdeydim. "anne" dedim, "rüyada düşersem ölür müyüm?" "hayır, melekler seni korur" dedi. bir soru daha soracaktım ama annem "artık uyanmalısın" dedi. ne olduğunu anlayamamıştım. nefes alamıyordum. ne rüyada ne gerçekte. gözlerim açıldı birden. vücudum hareket etmiyordu. üstümde mor bir sis tabakası yavaşça şekil aldı. yaşlı pis bir kadın suratı sağ elini ağzıma dayamıştı. suratlarımızın arası bir karış değildi. aldığı nefes lağım gibiydi. yavaşça eli burnuma da gitmeye başladı. kadın gülüyordu. az daha devam etse boğularak değil korkudan ölecektim.