Babam hayatta olsa benle çok gurur duyardi eminim. Ama artik buna alismaliydim. Babam bedenen benim. yaninda değildi..

Okul baslamisti. Artık yeni bir hayat beni bekliyordu. Ama bu yeni ortama alismam hic zor olmamisto. Zaten askeri hayata babam sayesinden alismistim. Ama arkadaslarimla aram bu zamana kadar iyi olmamisti. Taaki Yunus ve Ahmet le tanisana kadar. Bu adamlarin hayatim boyunca yanimda olmasini istiyodum. Zaten ayni şehirden gelmistik ama benim dünyadan haberim yoktu o zamanlar. Ahmet ve yunusla sürekli beraberdik, derslere beraber giderdik, sürekli beraber gezerdik. Bu şekilde liseyi bitirdik. Harp akademisine basladik. "Çakı gibi delikanlı dedikleri biz olmaliydik. babamin intikamini almak için hazirloyodum kendimi. O muallaklarin korkusu haline gelecektim..