Hayatımı Anlatsam Roman Olur Dedikleri Bu Olsa Gerek. Ben Yaşadıklarımı inci sözlükte unutuyorum. burada zaman geçiyor acılar diniyor. az da olsa yüzümde biraz tebessüm beliriyor. Neyse Anlatmaya başlıyorum...
6 sene önce 12 yaşındaki kardeşimi sigarada yakalamıştım evde. bir tokat attım kızdım. sonra evdekilere babama söylemeyin sigara içtiğini öldürür çocuğu dedim. Akşam oldu babam eve geldi kardeşimin yüzündeki kızarıklığı farketti halen geçmemişti. Sordu ne oldu? kim vurdu diye. 3 yaşındaki kardeşim Benim ismimi söyledi. 17 yaşındaydım. Babam o yaşıma kadar bana ne vurdu ne de kızdı. O gün çok sinirlenmişti. Boş yere vurdum sanmıştı, Olayı Bilmiyordu. Dövdü Beni Siniri Geçene kadar 2 saat, 3 saat, 4 saat... her tarafım kan içinde ayağı kalkacak ne takatim ne de cesaretim vardı. Kalkamadım...
Gece Geçmedi Acılar içinde yatan bedenimin üzerinden.
Sabah Oldu. Öksürüyorum Daha doğrusu içimdeki acıyan yaralardan dolayı Adam gibi öksüremiyorum..
Aileme Kızdım, Köye gittim. Belki orada az da olsa unuturum olanları.
Bana neden korkuyorsun dedi arkadaşlarım. Konuşamadım. Neden yüzün yara içinde dediler.
Kavga ettim dedim. Köyde Babamdan Kurtuldum sandım. Yanılmışım...
Babam geldi ertesi gün.

hiçkimseye anlatmadığım geçmişimi anlatıyorum.
Bir Kısmını Yazdım Devamı Geliyor.