Ertesi Gün Babam Geldi. Özür Dileyecek Eve zütürecek Sandım.
indi Arabadan Odaya Git bekle beni Dedi Gittim.
Bekliyorum odada yaklaşık yarım saat Bekledim. Geldi Sonunda. Geldiği Gibi Yüzüme yumruğu indirdi. Siniri Geçmemişti Henüz.
Ben Sesimi çıkarmadıkça daha çok sinirlenip daha çok vuruyordu. Kemerini Çıkardı. Kemerle Vurdu. Her Tarafım yara içindeydi zaten. Ölmekten Beter Etti Beni.
1 veya 1 buçuk saat vurdu durmadan, Dinlenmeden.
içimden Kendimle konuşuyordum. Böyle Vicdansız Baba mı olur Diye. Varmış işte.
Sonunda Gitti. Uyumak istedim. Acılardan uyuyamadım. Göz kapaklarım Ağırlaşmıştı Şişlikten.
Herşeyden, Herkesten Çok Sevdiğim Babama Bakın Hele. Nasıl Olurda Kardeşime Attığım Bir tokat Yüzünden bu kadar sinirlenip beni insan şeklinden çıkardı.
Anlayamıyorum. Hiçbişeyi anlayamıyorum. Köydeki Babaannem beni çok seviyor. Benim için Babama tokat attı. Hakkımı sana helal etmiyorum dedi.
engel Olmaya Çalıştılar Ama olamadılar. Olmasınlar da.
Çünkü ben yaşama sevincimi yitirdim. Bir an önce ölsem belki babam da üzülür diye düşünüyordum sürekli. Ama ölmedim. Yaşıyorum. Geçmişimi hatırladıkça ağlıyorum.
Neyse 3. gün oldu.
Baba dediğim adam tekrar geldi. Umutluydum. Özür Dileyecek Diye.
Tekrar odaya git dedi tekrar gittim. Halsizdim, Yorgundum, Uykusuzdum...
Bu kez sopayla girdi odaya. Bu kez ayaklarıma odaklandı. o da biliyordu kafama veya karnıma vurursa iç kanaması veya beyin kanamasından hastaneye yetişmeden öleceğimi.
Gitti Tekrar.
4. güne geldik hep böyle devam etti. Hergün düzenli bir şekilde köye gelip beni Dövüyordu.
4. gün gelmedi. Acaba niye gelmedi. Pgibolojimi giben adam gelmedi bugün.
Sevinsemmi yoksa ölmediğim için üzülsemmi şaşırdım.