annemin arası babamlada kötüydü annem her şeye atar yapardı babam hep alttan alırdı bende hayret ederdim bunlar nasıl hala birlikteler diye nitekim daha fazla sürmedi bu durum.
o günü hala hatırlarım cumartesi veya pazar olmalıydı çünkü babam evdeydi bende sabah işememi yapıp mutfağa bir şeyler atıştırmaya gittim baktım ortada bi kahvaltı sofrası var bizim evde kahvaltı sofrası hiç olmadı beyler annem hiç hazırlamazdı babam kendine bi şeyler hazırlar işe giderdi bende ondan arta kalanı yerdim işte o gün bir farklılıkta babaannemin bizim evde olmasıydı babaannemin dizleri tutmazdı beyler daha önce hiç bizim kata çıktığını hatırlamam o gün bizim evdeydi ben bi şaşırmıştım sonra babanneme burda ne işin var dedim babannem sana kahvaltı hazırladım oğlum dedi iyi dedim oturdum kahvaltıya sonra dışarı çıktım annemin dükkan kitli evdede yok nerde amk bu kadın diye heyecan yaptım çıktım yukarı babama annem nerde dedim yok dedi nerde dedim cevap vermedi ters bi şeyler olduğunu anladım ama fazla kurcalamadım çıktım yine dışarı akşam annem eve gelmedi bende o gece yatağımda ağladım, ulan çocuk olmak böyle bi şey işte beni her gün döven bir kere bile sarılıp sevgi göstermeyen annem evde yok diye ağlıyodum amk.