Kızın arkadaşları anlamış olucaklar ki bir ara bütün arkadaşları bana bakıyodu kızda dahil. O zaman dedim eyvah taku yedik. Bi utanç bastı amk sanki fakirler aşık olamaz diye bi kaide varmış gibi. Çaktırmadım ama bozuntuya vermedim. Gülümseyip döndüm kafamı. içimden fırtınalar kopuodu. Böyle bakışlar devam etti sonra kızda gülümsemeye başladı. O zamanlar saçları felan kısa tutuyoduk tabii. Takım elbiseler tertemiz ayakkabılar boyalı olmak zorunda. Kızlarda ustrupluydu ama şimdiki gibi değil. Telefonlar yeni çıkmıştı. Herkeste yoktu ama olanda vardı işte. O zamaanlar mektuplaşma vardı. Kankanıza veriyodunuz postacı gibi sevgilinize zütürüyodu okuldada kantinde oturursanız o kadardı. dışarda parklarda felan gören olursa diyarbakırdan namusunuzu temizlemeye gelirlerdi amk. O kadar felakketti. Ama onunda bi güzelliği vardı ki ilişkiler menfaat ilişkisi değil sevdaydı