part 21

Sibel elini uzattı. Tuttum. Ama isteksizdim biraz. Nedenini bilmediğim bir isteksizlik! Elimi daha sıkı tuttu. Sahiplenirmişcesine beni. Doğru mu yapıyordum bilmiyorum ama Esranın bakışlarını görünce daha ağrını yapasım geliyordu.

Hep beraber gidip yemek yedik. Güle eğlene bazı şeylerden bahsettik. Sadık Aysele yaranmak için midir nedir bilmem espri üzerine espri yapıyordu. Sadıkta Resulde sağlam adanlardı çok şükür. En azından sırtımı dayayacağım bir iki kişi olduğunu bilmek iyi hissettiriyordu. Karşıdan Aslı diye biri geldi sınıftan oturduğumuz masaya yanaştı.

Aslı: Ne o Sibel, Esra hic görünmüyonuz?

Sibel: buralardayız.

Aslı: kızım küslük yok değil mi aramizda. Hic gelmiyorsunuz iki gündür yanimiza.

Esra: Saçmalama tabiki yok. Denk gelmemişizdir be kızım.

Aslı: Tamam öyle olsun. Hadi afiyet olsun size. Kendinizi özletmeyin böyle.

Aslı giderken ben Sibele döndüm.

- niye ugramıyorsun arkadaşlarının yanına.

Sibel: beraber takılıyoruz işte

- olmaz. ben bir iki gündür yanindayim. Onlar yıllardır. Onları daha çok önemsemen lazım canım. Yarin ben olmasam yine onlar olacak yanında.

Sibel başını omzuma yasladı.

Sibel: tamam bitanem.

Esra tebessüm etti ilk kez.