24 yaşındayım ama bu hayatta ölümle hastalıkla ve yoklukla sınandım hep.Tam hayatımda bir şeyleri yoluna koyup yavaş yavaş düzeltirken meniere hastalığına yakalanmışım bilmeyenler için söyleyeyim meniere;iç kulakta bir çeşit rahatsızlıktan dolayı ataklar halinde seyreden baş dönmesi, kulak çınlaması, işitme kaybına neden olur. Sebebi henüz bilinmiyor, ancak iç kulaktaki bir bölmede bulunan özel bir sıvının yüksek basınca ulaşması sonucu oluştuğu düşünülüyor.Tam olarak neden olduğu bilinmediği için tedavisi yok.. Sağ kulağımda %75 sol kulağımda ise %35 duyma kaybı var. Doktor bu yılın sonuna kadar duyma kaybın artacak ve cihaz takmak zorunda kalacaksın dedi. O kadar çok şey yaşadım ki sanırım en ağırı bu oldu benim için.. Ciddi anlamda depresyona girdim ve tam anlamıyla kendi içime doğru çöktüm.Çevremde çok sevilen ve aranılan bir insanım lakin bu hastalığımdan sonra kendimi herşeyden ve herkesden soyutladım.Çünkü iki kişi aynı anda bişey dese algılayamıyorum. insanlar yanımda gülüşüyor ben şaşkın şaşkın izliyorum. Yolda yürürken denge kaybından dolayı duvarlara ya da yol kenarındaki trabzanlara tutuna tutuna yürüyorum.Çevremdeki insanlar hastalığımın bilinciyle bana yaklaşıp davransalarda bunu kabullenmek çok zor cihaz takmayı ona ihtiyaç duymayı pgibolojik anlamda kabul edemedim.. Kendimi buna hazır hissetmiyorum.. Kulaklık tak bu kadar basit o zaman duyacaksın diyorlar ama mesele o kadar basit değil kabullenmek çok zor.. Gerçekten o kadar şeyden sonra benim için en ağırı bu oldu..Bu hastalık beni ciddi anlamda agresif ve hayli tahamülsüz birine dönüştürdü.. Bu durumu nasıl aşacağım diye sora sora kendime ilk defa bu kadar çaresiz hissediyorum kendimi..