Son bir asır içinde, gazete ve dergi sayfaları,
sinema filmleri, TV programları ile insanların
giyimleri ve yaşayışları arasında, şöyle bir bağlantı
karşımıza çıkıyor: Bütün sefahat, rezalet ve
müstehcenlikler, ilk olarak dar bir kesimde kendini
ifade imkânı buluyor. Dar kesimde sergilenen bir
aşırılık, gazete ve dergi sayfalarıyla umuma arz
ediliyor.
Diğer yandan, film karelerine de benzer dozajda bir
aşırılık taşınıyor. Bu kitle iletişim araçlarıyla söz
konusu aşırılığı seyreden insanlar, göre göre,
zaman içinde bunu kanıksıyor. ilk anda ahlaksızlık
olarak görüp tepki verdiği şey, sonradan
normalleşiyor. Normalleşince, kendisi de öyle
yapıyor.
Bu esnada, sözünü ettiğimiz dar kesimde daha ileri
bir aşırılık sergileniyor; o, bu kez ona tepki
vermemeye başlıyor. Üç-beş yıl sonra onu da
normal görür hale gelip sonunda uyguluyor. Şunu
unutmayalım: Bakan kanıksar, kanıksayan normal
görür, normal gören uygular!
Mesela mini eteğe giden yolun başında, topuğun
yalnızca bir karış üstüne çıkılan modeller vardır.
Onu diz boyu modeller, onu da dizin beş parmak
üstüne gelen modeller almıştır. Kısalma adım adım
devam etmektedir. Kısacası, hususi bir hayâsızlığın
umumileşmesi "görme" yoluyla gerçekleşir. Göz
göre göre, kuraldışı olan kural haline gelir;
anormal olan normalleşir.