Semina onceden dokunmaya kiyamadigim bir kizdi. Ama o 2 ay boyunca kizi resmen yuttum. Cunku birakmasi, sevmemesi umrumda degildi. O benim gururumla oynamisti bende onunkiyle. Odesmistik.

Haftasonunu iple cekiyordum. Istanbulsporda kendimi kanitlamaliydim. Bu son sansimdi. O gün geldi catti. Gittigimde begibtas kadar kaliteli ortami yoktu. Ama rekabette azdi. Beni her turlu alirlardi. Selam verdim girdim iceri. Soyunma odasina yolladilar beni giydim formayi, ayakkabiyi. Ciktim sahaya oyle bir istahla oynuyordum ki. Agresifligim tavan yapmisti. Ben tek karsi 11 kisi. Bu arkadaslarin hosuna gitmesede, hocanin cok hosuna gitmisti. Gol atmadim ama oyunun her yerinde vardim. Bitti duş almaya dogru gitcektim. Hoca cagirdi;

-Buraya gel oglum
+Tamam hocam. Buyrun
-Ismin ne senin
+Bayburtlu hocam
-Yarinda denemek icin cagircaktim aslinda seni. Ben oyuncudan anlarim kumasin belli. 18 forma numaran ve buda ayakkabilarin, yarin evraklarini getir. Butun herseyi halledelim
+Tabi hocam ne demek cok sagolun
-Sen sagol aslanim. Hadi hayirli olsun

Recep ivedigin kagidindaki amaclari bir bir yapmasi gibi karaliyordum kagidi. Bunu zaten onceden yapmistim semindada;
http://www.imgim.com/3455incia7774371.jpg

Simdi iremi ayarlamak vardi. Intikam benim icin bitmemisti. Irem bizim siniftaydi bunlar yakin arkadaslardi ama semina siniftan ayrildigi icin aralari elbet sogucakti. Bekloyordum