ama eski benden eser kalmamıstı, artık insanlara şerefsizlik yapmıyodum, vicdanım ağır basıyodu, birazda çekiniyodum görceğim tepkilerden, laflarımı özenle seçip hareketlerimi kısıtlıyodum. farkettim ki böyle pek de giblenmiyorum. laflarımla karıların dıbına koyuyodum önceden ama artık bunu da bırakmıstım.cok sinirlenmem gerekiyodu kötü konusmak için

giben sevilir seven gibilir mottosuna cok baska bi yorum getirmiştim ben zamanında, gibmekten beter ediyodum bu insanları. ailelerinin el bebek gül bebek büyütüp üstüne titredikleri kızları dumur edip sonra pispis sırıtıp ego şişiriyodum. yaptıklarımın cogunu da kimseye anlatmazdım, egomu karılarla şişirip arkadaş ortamında bunları konusmazdım

hem anlatınca işler tak olurdu genelde,laf taşımalar falan fişman işimi sağlama alırdım genelde