Paradox - Giriş -

Yüzüm ıslanıyordu. Gözlerimi zar zor açtım. Ayağı kalkmak istedim ancak uykulu olduğumdan dengemi sağlayamadım. Yukarı doğru baktığımda açık pencereden gelen yağmuru gördüm. Adeta bu karanlıkta kalmış , geçmişin izleri ile yanmış suratımı aydınlatıyor ve serinletiyordu. Pencereden dışarıya baktım. Yanan bir dünya. Hiçbir şeye değmeyecek bir dünya. Peki neden yağmur yağıyor ? Bu hala dünya için umut olabilir demek mi ? Ellerimi uzattım ve yağmurun o tatlı ve soğuk hissini doyasıya tattım...

-Efendim , her şey hazır.
-Sonunda... dedim. Ve benim için yapılmış, içinde özel sıvılar bulunan küvete uzandım.

-Yaklaş dedim karşımdaki adama.
-Buyrun efendim.
-Her şey planlandığı gibi gidecek.Bu makineyi al. Ve üstünde yazılan tarihe git. Bu makinenin gerçek sahibini bul. Ve kalbini sökerek bana getir.
-Ama efendim , nasıl olur ??
-Masanın yanında 5 parçadan oluşan mekanik bir kalp var. Onu çıkardığın kalbin yerine sok. Böylece oda ölmez. Şimdi git. Zamanım azalıyor...
-Ya kaçarsa ?
-Zaten kaçacak...
-...

Son sözüm buydu bu dünyaya. Karşımdaki makineyi ve 5 bölmeli mekanik aleti aldı. Ve bir anda ortadan kayboldu. Sırıttım.Şuan karanlığa gömülüyordum ancak aydınlığım yakındı. Ve gözlerimi kapadım karanlığa