12 kişilik sınıflarda lisenin devamı gibi dersler görmek canımı sıkmaya başlamıştı. Hazırlık sayesinde üniversiteden soğumuştum.
Candy Crush'cı yüzlerce bölüm bırakmıştı geride.
Tacizci bayan bakışlarıyla delmeye devam ediyordu.
Kasıntı çocuk bunca kasıntıya rağmen hayalini kurduğu vajina vadisine henüz ulaşamamıştı.
Yurttaki eleman ise kelimenin tam anlamıyla çakma filozof gibi takılıyordu. Bir gün maddeyi savunurken diğer gün başka şeyleri savunuyordu.
Hataylı elaman bitip tükenmez bir istekle sessizce saçma şarkılarını mırıldanmaya devam ediyordu. Biz böyle güzel bir topluluk olamamıştık beyler. Bu şekilde olmazdı yani . Tek umudum bahar yarıyılındaydı Sınıfların değişmesini dört gözle bekliyordum.

Yavaş yavaş sömestr tatili geliyordu.

Ezgi ile o yalnız parka daha sık uğramaya başladık. Artık çikolata paketlerini biriktiriyordu. Kendi çapında bir masumiyet müzesi yapacaktı sanırım.

Zeynep ' le ise ...

Yahu nasıl anlatayım ki ben size Zeynep'i hangi güzel kelimeyi kullansam onun hakkında diğerinin boynu bükük kalacak.
Dersleri çok yoğun gidiyordu. Fakat sık sık buluşuyor, tek kişilik yaşanması gereken bu hayata ikimizi de sığdırmayı başarıyorduk.
Teknolojik aşıklar değildik biz. Herhangi bir sosyal medya hesabımız yoktu. Her gittiğimiz yerde Check-in yapmak zorunda kalmıyorduk mesela, anı bölüp instagrama aşkımızı anlatan fotoğraflar koymuyorduk, twitter'da aşk sözleri tweetlemiyorduk, facebook'ta sergilemiyorduk kendimizi, hayatımızı.

Her anı dolu dolu yaşıyorduk. Buluşamadığımız günler özlemenin büyüleyici ve hafiften yürek burkan etkisini doyasıya yaşıyorduk. Kavuştuğumuzda snap atmıyorduk. Yediğimiz yemekleri, içtiğimiz çayları oraya buraya atmıyorduk. Tat almaya bakıyorduk tat. Hayatı samimiyetsizce diğer insanlarla paylaşan değildik biz. Hayatı hayat gibi, eskiler gibi yaşayanlardık.

Yaşımız genç, ruhumuz çocuk, hafızamız yaşlı, bunak ama sevecen ihtiyarlarınki gibi anılarla doluydu. O gün sevgi yolu'nda masumiyet müzesi'ni almıştım ya hani. Zeynep'e de verdim sonra. Biz de Ezgi gibi kendi müzemizi oluşturmaya başlamıştık. O bilmiyordu biz farkındaydıık.

Sevgilinin içtiği sigaranın izmariti bile sergileniyordu müzemizde.

O kitaptaki Kemal gibi tutkularımız vardı.