Neyse beyler o öyle bir body giyince biraz dekolteli geldi. Neden giydin vs. deyince yine sessizliğini korudu. Zaten ilk başlarda tamda yaz sonuna doğru kendimi bu kadar kaptırmasaydım şuan unutması çok daha kolay olurdu. Neyse ben üzgün bir halde sınıfa çıktım. Hava nasıl yanıyor yok böyle bir şey . O zamanlarda 8 saatlik bir hızlandırma var amk. 4 – 4 görüyoruz . 1 saatlik öğle arası var ondada yemek yiyoruz. Ben o sıralar iyice kız gibi davranmaya başladım. Yani duygusal acıdan ılık gibi oldum. Her taka alınmaya başlamıştım. O gün de öyle giyinmesine kıl olmuştum. O ise kız arkadaşlarıyla gülüp eğleniyordu. Hiçbir şey umuru değil. Ben üzüldüm mü kızdım mı ? Ne haldeyim ? Hiç önemli değil onun için. Gitti bide öğle arası kızlarla alışveriş falan yaptı. Bende dershane camından yolunu gözlüyorum. Olaya bakın beyler. Asker yolu gözler gibi dershane önünden geçerde görürüm diye bekliyorum. Geçti de. Hiç umuru olmadan yürüdü gitti arkadaşlarıyla. Neyse sonra yine barışıldı. Akşdıbına ondan yemin aldım. ‘’ Gelecekteki çocuklarımız için yemin et dediğim gibi giyineceğine’’ dedim. Ve yemini etti. O yemin edince bende gözü kapalı inandım beyler. Çünkü acayip bi güven var içimde ona karşı. içimden diyorum. Herkes sözünü bozar o bozmaz. Ama daha 1 gün geçmeden yine kafasına göre giyinip geldi. Öyle görünce bir kere daha güvenim kırıldı. ilerleyen zamanlarda da bana ‘’ Hiç güvenmedin ki bana zaten’’ falan diyecekti beyler. Alın bakın size her şeyi yazıyorum. Ben ona her defasında tekrardan güvendim. Ama o bunun hiç farkına varamadı. Belki de bizde ki en büyük ekgib buydu.