hiçbirşeyi gerçekten isteyemiyorum hayatın anlamsızlığını düşündükçe.

'yurt dışına çıkıcam onu yapıcam bunu yapıcam' lı sözler ile kendini kandıran hemcinslerim gibi bende bunu çoğu zaman deniyorum ama herzaman içten içe hayatın içinde düştüğüm boşluğu, 'napıyoruz burada amk' dediğim zamanları gerçekten hatırlayıp içimde hissettikçe hiçbirşeyi bir amaç ve bir hedef haline getiremiyorum.

hani kendiniz ile ilgili emin olduğunuz bir gerçeklik vardır ya, atıyorum en iyi arkadaşlarınızdan biri olan buse ile kardeş gibisinizdir ve ona hep öyle davranıyosunuzdur fakat içten içe onun bal kutusuna sondaj yapmayı inanılmaz derecede istiyorsunuzdur

bunun gibi işte..

hayatı anlamlı bulmaya çalışıp topluma kendimi böyle gösteriyorum ama içten içe hayatın anlamsızlığı ile beynimde ki karamsar düşüncelere 'sondaj' yapıyorum. bu yaptığım sondajın bana verdiği acı, kendi gerçekliğimin ışığında varoluş sebebime sakso çekmeyi arzulamamı sağlıyor.

benim sorunum ne..