+9
-2
Evet geldik sonuna ben 18 yaşındayım 7 yıldır evden çıkmıyorum arada bir gezmeye çıkarım sinemaya gittiğimde sevgililer görürüm bakarım doya doya izlerim onlar 10 dakkalık molada gülür eğlenirken ben sadece izlerim film biter dışarı çıkarım kulaklığımı takar sıgaramı yakar tenha bi köşede ağlarım 3 yıl önce abim gözümün önünde vefat etti onu çok özlüyorum hiç arkadaşım yok sevgilim yok ilkokul 4 terkim ailem beni sevmiyor akrabalar desen boş fark ettimki okul çok önemli hem diploma hem arkadaşlık kuruyorsun uzun zamandır hayal kurmuyorum başarmaya çalıştım ama olmadı 2 kez orta okuldan başlamak için sınavdan kaldım çok istedim olmadı bazen hatta hergün intihar etmeyi düşünyorum çünkü kimsenin umrunda değilim belki birgün yaparım bilmiyorum size vereceğim tek tavsiye sosyal olun asosyal olmanın sonu kötü ben hergün bir önceki güngibi yaşıyorum ve dayanamıyorum içim yanıyor hepinizi seviyorum okulun değerini bilin eğer intihar falan edecek olursam son entry paylaşır giderim söz hehe : ) kendinize iyi bakın.
