Kimseye dokunmadan, değmeden, kimseye karışmadan devam ediyordum ki.. Gizem'i rüyamda görene kadar sürdü bu düzen..

Bilinçaltımın derinliklerinde nice acılarını gizlediğim, beni dünyanın en mutlu kişisi yapan, beni dünyanın en üzgün kişisi yapan Gizem.. rüyamdaydı..

Memleketimin çarşısındaydık. Gerçek hayatta Gizem'i tanımayan kuzenim ile birlikte oturuyorduk. Daha sonradan Gizem yanımıza geldi, kuzenime selam verdi.. ve otobüs duraklarına doğru yürümeye başladık. Daha sonra otobüs duraklarının orası, birden Gizemlerin oturduğu yerin sahiline dönüştü ve biz deniz tarafına doğru giderken, kuzenim yanımızdan ayrıldı. ben de Gizem'le yürümeye devam ederken, bir köpeğin yanımıza doğru koştuğunu, beni kokladığını gördüm, ben ürkünce Gizem güldü. "Benim köpeğim o, kokunu almaya çalışıyo" dedi gülerken.. Ve sonrasında onun ellerinden tuttum, tam sarılacaktım ki.

uyandım.

Böyle olunca, pgibolojik savaş vermeye devam ettim. Okul ciddi anlamda umrumda değildi. Rüyamda sürekli aynı sahneleri görüyordum. Fakat daha ayrıntılı. Ama hep, ona sarılacakken uyanıyodum.