Az farkla oradan geçmis idi nefesimi tuttum kalp atışlarımı sayıyordum artık ve es geçti temiz tahtaya çık dedi ve en sağ doğru geçtim tekrar aranma riski olmasın diyerekden.. Ve arama bitmişti adaşım ve sevdigim kiz disipline gitmişti ve diğerleri ama dikkatimi ceken sevdigim kızdan ne çıkmışti bilmiyordum.. Ve eve gitme vakti geldiğinde alay konusu olmuştum kendine iyi bak korkak çocuk, yarın gelirken korkma diyerekden lafları söyleyip gittiler çok uzun bir yıldı 1. Dönem henüz bitmemişti ve ben o lafları kaldıramadım eve bir öfkeyle gittim yemek yemeden odama çekildim ağlamaya başladım her damla öfkeye dönüşüyor idi, bunların intikdıbını bir şekilde almam lazımdı düşünüyordum kendi kendime konuşmalara dalmışım gene kardeşim beni durterek kendime geldim abi kimle konuşuyorsun dedi oda ürpermişti açıkcasi ucube gözüyle bakıyoru abisine ve ben planımı yapamadım ve yarın oldu yine çok öfkeli, nefret duygulu bi o kadarda korkak biri olarak okul yolunu tuttum yine sevdiğim kızın arkadasi yine aynı hamleyi yapti ve gülmeye başladı pgibolojim darma duman olmuştu patlamaya hazır el bombasından farkım yok idi. Ve sınıfa girdigimde tekrardan yıkıldım sevdigim kizla adaşım ôpüşüyorlardı koşede hayatım orada sona ermişti çok öfkelenmiştim adaşıma olan kinim artiyor ilk firsatta kafasına sıkma plani aklimdan geçiyordu ama o tedigi çekecek yürek yoktu.. Ne yapmalıydım düşünemiyordum okulda çünkü onların bana korkak gözüyle bakıyorlardı ve okulda şizofrensi davranırsam ucube gözüyle bakmalarından korkuyordum.. iyice delirmeye başladım içim içimi yiyordu nerden bulaştım bu illete derken bugunde bitmisti okul kapısından çıkmıstım ve adaşım beni cağırdi yanından sevdigim kız ile eli boynunda görmezden gelemedim.. Ve bana bir kaç kelime söyledi..