Cevaplar artık eskisi gibi gecikmiyordu.
"Tamam, ne zaman gelmemi istiyorsun" diye geldi cevap.
"Fazla geç kalma anlatacaklarım o kadar kısa değil" yazdım gönderdim.
"En geç 1 saat e geliyorum" dedi.
Dediği gibi de olmuştu, beklenen günde özge de gelmişti.
Özge ile bir iki gün konuşmamıştık, biraz o anlattı bu bir iki günü biraz ben neler yaptığımızı falan. Özge anlatacaklarını bitirmişti.
Bende Bileğimdeki izi izliyordum. Oda beni izliyordu.
Bileğimden tuttu.
• Hadi anlat dedi. Bana.
Kendini ancak bu şekilde arındıra bilirsin sen.
O gün anlatmaya başladım özge ye.
Esmayı, esma ile yasadıklarımızı, ve o günü
onun düğün gününü benim ölüm yıl dönümümü.
Bir ayrılık bir ölüm gününü.
Ben o günden sonra özge ile tekrar doğdum diye bilirim.
Terapi gibi geliyordu anlattıklarım, anlattıklarıma onun yorumları,
beni bir pgibolog gibi dinledi sanki ona göre yorumlar yaptı.
O gün aslında ben özgenin de sayesi ile kendi elimden tutup kaldırıyordum kendimi yavaş yavaş.
içine düştüğüm bu boşluktan hayat çalmak gibiydi ona anlatmak.
Bu azaptan Kurtulmak için mi yoksa daha çok gizlenmek için mi anlatıyordum bilmiyordum ilk başlarda.
Dedim ya pgibologum olmuştu özge.
içimdeki suskunluğu ancak bu şekilde bozmayı başarabilmiştim. Ona anlattıkça
Ona anlattıklarımı ise şimdi size anlatacam beyler.