yanıma gel evlat dedi. gittim. arapça birşeyler söyledi hoca. sonra cebinden küçük bir bıçak çıkardı. önündeki suya attı. sonra çıkarıp yine bişeyler söyledi. bıçağı bana verdi. yanından hiç ayırma dedi. eğer yine benzer birşey olursa bu bıçağı çıkar ve hemen sapındaki yazıları oku. eğer sana musallat olmayı bırakmazlarsa başka bir hoca söyleyeceğim onun yanına git. ve eğer bu bıçağa intikam yazarlarsa işin o zaman bitebilir. elimden geleni yaptım evlat. gerisi beni aşar.
biraz sevinmiş biraz endişeliydim. oradan muhtarla şehre doğru yola çıktık. arabamızın tekerleri sağlamdı. oysa köye gelirken lastiklerden biri patlamıştı. babam hiç şaşırmamış gibi görünüyordu. arabaya bindik ve gitmeye başladık.
yolda sordum:
baba, arabanın tekerlerinden biri patlamamış mıydı? ne zaman? dedi. boşver dedim. sanırım bu bıçak elime geçince herşey düzeldi.
eve geldik. kapı açıktı. ama annem evde yoktu. o sırada kapı birden kapandı. çok tuhaf sesler gelmeye başladı. duvarlara yine bıçakla o yazıyı yazacaklardı. hemen bıçağımı çıkardım ve yazıları okudum