tırnaklarını sırtına adeta geçiriyordu ,tırmalamanın ötesinde birşeydi bu.
Göze mi gelmişti? Sabahın ilk ışıkları odaya daha yeni yeni vururken, gözlerini
ancak kısarak çöp bidonuna doğru bakabildi. Saat 8:30 falan olmalıydı çünkü
perdenin püsküllerininden ıçeri sızan ışık herzaman bu saatlerde çöpe vurur
ve yıldız gibi bir şekil bırakırdı parkede. Kızdığını bile bile , bu durumdan bıkmasına rağmen oynamaya devam etmesine bir anlam veremiyordu.Bir keresinde gelip kayış gibi zütüyle kafasına oturmuştu.Ne yapacağını bilemeden hemen aşağıya atınca ,biraz belini incitmişti ve bu davranışı sonrasında da gözünden düşmüştü.Ne yani sırf o istiyor diye onun her istediğini yapmak zorundamıydı? Çöpün yanında yerde duran kamçılı fotoğrafını farketti."Şeytan diyor" dedi "al şu kamçıyı sabaha kadar... " .Yatakta doğrulup ona güzel bir ders vermek istedi fakat o kadar gözünde büyüdü ki rahatını bozmak, göze alamadı odanın soğuğuyla yüzleşmeyi. Zaten yetkisi alındı alınalı ne hayattan zevk alır olmuştu ne de ciksten. Olay yanaklarına varınca artık kalkma vakti gelmişti. Ani bir şekilde doğrulunca yatağın vidalarını sıkmayı unuttuğunu anımsadı ve yüksek bir sesle "ulan dıbına kodumun kedisi! gibtir git başka yerde oyna" dedi."gibtin attın sırtımı oç"