Sayısız imkansızlıktan oluşan hayatta garip sorumluluklarımızın olması, ailevi yüklerden oluşan sorumluluklar vb. Sorumluluk denilince yükselen garip bi duyguyla bunun zorunluluk yani zevksiz bi şey olduğunu anlıyorsunuz.
Hayatta hissedilen hissiyatların çabucak değişmesi kadar saçma bir şey yok. Çünkü buralarda olması gereken hoşnutluk yoksa burası çöplükten başka neye yarayacaktır ki ?
Kış zamanlarında yastığın soğuk tarafını hala arıyorsan yapacağın ilk iş arınmaktır.
Sessizlikten doğan asaletin yeri ve zamanı olmadığını anla.
Asaleti kazanamazsın.
Uğruna öleceğin şeylerin yerinde sabit kaldığını gör.
Tatlı dediğin şeyler sadece yiyecek olmamalı. Hissiyat ol. Başlamadan bitiremezsin ama sen hiç olmamış gibi istiyorsun. Başının döndüğü anda korkuyorsun devdıbını getirememekten. Kork ! Bu senin doğan. Yapacağın en ufak düzeltme seni diğer taraftan çatlatacak ve elinde olan tek şey çürük bi bilinç olacak.
Sessizlikten akan müziği dinle ! Sadece bazı şeylerde bulduğun tatlılığı her şeyin özünde hisset.
Hissetmezsen robottan ne farkın kalır ?
Boş ver sen korkak ol. Bunu kendine itiraf edecek cesareti göster !
Hayat ikilemden başka bir şey değil. Doğuyorsun ama ölmeye doğuyorsun. Sakin ol. Her şeyin bittiği yerde sonsuzluk çiçekleri açar. Sadece farket. Bir kere varsan nasıl yok olabilirsin ? Bunun bilincine varamazsın. Eğer böyle bir şey olursa anlamazsın bile o yüzden sıkıntı etme. Olursa bilmezsin
Ayağının altındaki boşlukları farket. Ne kadar da hissiz olduklarını anladığında göğün üstüne çıkarsın.
Ama sen hiç birini umursama, sadece kendine bak ve deki ne de güzel donanmışım, yapacağım her şey hayata müzik ve renk katacak o yüzden ne günah işleyebilirim ne sevap.
Bundan dolayı sakin ve rahat kalırsın.