ben vardım bizim ağacın yanına, bi baktım az ileride yerde biri yatıyo, yüz üzeri... başağa o kadar benziyo ki dedim içimden allah yardımcısı olsun boğulmuştu kız. emreye dedim emre ben geldim kanka başak nerde falan. bilmiyorum kanka biz yeni geldik dedi. ne demek olm yeni geldiniz, başak yüzme bilmiyo suda tek mi bıraktınız kızı, ya bişey olsa falan diyorum ben. ya ne olcak olm 2 dakika gidip geldik işte diyo.

bu yüz üstü yatan kızı seçemedim, ve ortada başak da yokken birden dedim ki lan, bu başak olamaz dimi, yani değildir, allahım lütfen

bi gittim beyler sedyeyle kaldırmışlar bunu hastaneye alıyolar ve yatan başak...
elimdeki telefonu düşürdüm önce sonra aldığım içecekleri falan ağacın dibine fırlattım ve ambulansa doğru koşmaya başladım. hayatımda ilk kez gerçekten aşık olduğum, o kadar kısa sürede o kadar uyumlu olduğum o insan boğulmuş ve neler olduğunu bilmiyordum bile.. ben koşup doktorlara heyecanla ne olmuş durumu ne falan dedim. doktorlardan birisi de siz yakını mısınız dedi. evet dedim acil söyleyin önemli bişeyi varmı???

bizimle hastaneye kadar gelebilir misiniz dedi. tabi dedim tabi gelirim. emreye nasıl sövüyorum yolda lan kızı tek bırakıp neden gidiyosunuz pekekentler , ya daha kötüsü olsa ne yapardım ben. ya valla kanka kim bilebilirdi falan saçmalıyo. ben sinirlenip kapattım telefonu..
hastaneye kadar doktorlar ambülansta nabzını yükseltmeye falan calısıyolarmış. bi anlık nabzı durdu dediler, sonra acilen yoğun bakıma almamız lazım dediler. hayatımdaki en mahvolduğum andı diyebilirim. yıkıldım ben, konuşamıyorum, emre arıyo kızın arkadası arıyo telefonları açamıyorum