Mesafe azaldıkça miğferim ağırlaşıyordu. Kalkanımın üstünden, karşıdan gelen binlerce zırhlı piyadeyi izliyordum. ikinci saftaydım, ordumuzun en sağlam savaşçılarının yan yana sıralandığı safta... Birinci safta; kimsesiz gözden çıkarılmış, saniyeler içinde düşman ile tümenim arasında kağıt gibi buruşacak acemi erler vardı. Saniyerler sonra binlerce piyade kalkanlarımıza damarlarındaki iğrenç kanı akıtacak, kendi ülkelerinden çizmelerinin altında getirdikleri kirli topraklarını topraklarımıza karıştırmaya çalışacaklardı. izin vermeyecektik, asla izin vermeyecektik. Düşmanı mızraklarımızın ucunda şahlandıracaktık. Ölecektik, boynumuzda saniyelik hissettiğimiz bir kılıç darbesiyle ölecektik başımız göğe metrelerce yükselecekti ve kaosu birkaç metre yukarıdan mezarımızda dahi hatırlayacağımız mücadeleyi görecek olmanın heyecanıyla gücümüzü kalkanlarımıza verdik. Kıyamet başlamıştı...