Sabah okulda hala konuşcaklarımı düşünüyorum. Kahvaltı ettim okula gittim deli gibi tenefüsün gelmesini bekliyorum. Zaman geçmiyor dıbına koyim sanki dakikalar bile bana düşman olmuş o derece. Neyse geldi geçti sonunda o tenefüs zili çaldı beyler. Ben 1. kattayım kalbim 3. katta, o 1den 3e bir çıkışım var hüseyin bolt halt eder hatırlamıyorum bile nasıl koştugumu en son hatırladıgım kalbimin sınıfına nefes nefese girmiştim. Kızda korktu haliyle birşey mi oldu diye toparladım hemen hayır canım falan filan. Seninle birşey konuşucam kalbim dedim gelebilirmisin biraz dedim
K: Telefonum sıra altında alıp geliyorum
B: tamam hızlı ol
K: Dinliyorum sizofrenik bişeymi oldu
B: Kalbim seni bırakamayacagımı biliyosun dimi
K: Nerden bilebilirim ki
B: Bil o zaman sevgilinin olup olmaması beni fazla ilgilendirmiyor. Seni ondan daha çok seviyorum buna eminim ve bırakmıcam
K:Sizofrenik onu bırakamam ben 10 ay olucak yakında. Öyle aşık falan degilim ona ama beni bırakmayacagını biliyorum bu yüzden ayrılamam ondan. (Bu arada bunun sevgilisi 20 yaşında. Kalbim 17 ben 18)
B: Bende bırakmıcam kalbim. Bunu bil yeter
K: Yapma böyle sizofrenik
B: Bunu yapan sensin. Kendine çok fazla bagladın ve şuan acı çekiyorum vs vs gibi bir konuşma geçti beyler uzun tutmucam sonucunda bişey olmadı üzgünüm falan filan diye geçiştirdi. Kız beni bitiriyordu ama sınıfa gittigimde dostlarım yine yanımdaydı. Agladım güldüm üzüldüm ama onlar sayesinde toparlanmaya çalışıyodum. 2 3 gün kalbimle konuşmadık sanırım oluyordu toparlanıyordum her gün fatihle takılıyor o bizde kalıyor ben onlarda kalıyordum. Ta ki o mesaj gelene kadar. Cumartesi günüydü sanırım fatihlerle lol atmaya gidicektik hazırlandım annemin yanındaydım para almak için tam evden çıkıcakken mesaj sesi. Ekranı açtıgımda sadece kalbim yazdıgını gördüm beyler.