hayatımın hiç bir döneminde kendim olamayan bir insandım.
anlamsızca sigara dumanları arasından parlak ekranlara bakıyorum. hepimiz üzerimizde büyük yükler ve acılar eşliğinde hayata gelmiş insanlarız. bende öyleyim, böyle büyüdüm.
her gün insanların yüzüne bakıp gülümsüyorum ve sessiz kalmayı tercih ediyorum, yüzlerinde ki bana acıyan bakışlara şahit oluyorum ve istemsizce nefret ediyorum onlardan.
sevdiklerim tarafından kandırılıp yalanlarına ve bencilliklerine şahit oluyorum. sende oluyorsun biliyorsun sadece susmayı tercih ediyorsun, daha ne kadar susmaya devam edeceksin? sence de yükselme dönemi gelmedi mi?o nefreti boşaltma zamanı gelmedi mi?şuan anlam veremiyor olabilirsin bu yazılanlara
ancak düşün ben ve sen büyük işler başarabiliriz
bize yaşatılanların hesaplarını sorabiliriz
beraber mükemmel olabiliriz
asla tek olmayı tercih etme! biliyorum üşeneceksin ve ertelemeyi seçeceksin dimi? veya işe yaramaz olarak diyorsun, niteliksiz olarak tanımlıyorsun belki kendini?
ancak biz niteliksiz olsak bile beraber bütünü oluşturabiliriz
eğer cesaretin varsa ve değişime açıksan beni izle.