Şimdi ne yapacaktım gitcekmiydim yanına bilmiyordum karar veremedim okula gittim. Kafamı sıraya koydum ve düşünmeye başladım gitcek miydim yanına. Gitsem ne dicekti ne konuşcaktık. Yada konuşabilcekmiydim. Senadan yine mesaj geldi ögle arasında pastanenin önünde ol. –
- Ben : çok önmli bişey mi ?
- Sena: evet sen gel.
Ddim eder böyle diyosa kabul edecek. Bu seferde bi sorunumuz vardı daha alpi atamamıştı kalbinden. Dayanabilcekmiydim bbuna bana bakıp alpi görmesine dayanabilcekmiydim.
-korkma lan dedim kendime şimdi düşünmeyi brak yanına git konuş o an canın ne isterse ne hissedersen söylersin.
Zil çaldı öğle arasıydı yavaş yavaş yürüdüm. Yasine benim bi işim var dedim. Pastanenin önüne gittim, daha gelmemişti bekledim biraz hafif heyecanlandım ama düşündüğüm kadar değildi. Sonra o geldi benim yine el filan titremeye başladı. Burda konuşmayalım dedi biraz ielerledik okuldan uzaklaştık daha sonra konuşmaya başladı.
- Cabbar çok çok özür dilerim. Gerçekten senin sevgine layık olamadığım için seni anlayamadığım için çok özür dilerim. Böyle sana umut vermek gibi oldu ama ben denedim yapamam özür dilerim. Hayatımda üniversiteye kadar kimseyi düşünmüyorum. sana değer verdiğim için bunları yüzüne söylemem gerekiyodu. Umarım başka zman başka şekilde çıkarsın dedi ve gitti.
Bense arkasından sadece baktım. Tek kelime edemedim.