http://www.ajanshaber.com.../107872/107872_82052.jpeg

evet beyler anımı paylaşıyorum. sabah 9.30 da gibtiğimin okulunda ders başlıyordu, erkenden küfür ede ede üzerimi giyinip hızlıca çıktım evden, otobüse bindim ve derslikler binasının önüne geldim. dersin başlamasına 10-15 dk vardı bende bi sigara zifirleniyim öyle girerim dedim. sonra bu kız geldi. işte selamlaştık filan, geldi oturdu yanıma. yurtta çalışamadığını ve derse konsantre olamadığını filan anlatıyordu hep. bende onu motive edici ve hırslandırıcı cümleler kurmaya çalışıyordum. neyse sonra derse girdik. saat 12 gibi bitti. çıktık yemek yemeğe gidiyoruz. bu yine aynı şeyleri anlatıyor bana 'ders çalışamıyorum, çalışma isteğim yok, bu komiteden düşük alcam' vs vs gibi cümle ve cümle türevleriyle kafamı gibiyordu.

en son yemekler filan yenildi, hesaplar ödendi, bununla yan yana yürüyoruz. hala devam ediyor yalnız çalışamamasını anlatmaya. teselli edici cümleler filan derken buna; disiplinci çalışıcaksın işte, gevşetmeyeceksin, hatta gel kütüphaneye gidelim orda çalışalım dedim... evet bunu dedim ve sonrasında, hayatımda duyduğum en gizemli cevap geldi... kız bana doğru döndü ve 'sen bana emir veremezsin' dedi... evet düşünebiliyor musunuz?? böyle ilginç bir cevap verdi. bende 'neyse o zaman ben kaçıyorum o zaman, bb' diyip hızlıca uzaklaştım yanından. bir daha da onunla denk gelmeyi bile düşünmüyorum.