Konuştuk ve anlaştık benim olduğum. semte gelecekti. Ve hala daha adamda benim numaram yok. Onun numarası bende vae ben onu arıyorum.ama özelden. Asla numaramı göremiyor ve yazık hala daha bişi demiyor bana. Ne whatsappı biliyor ne başka bişeyi. Ve ses çıkarmıyor. Neyse dediğim. gibi anlaştık ertesi gün için ve ben o günden önceki akşam arkadaşımda kalmaya gidicem. Kafam dolu e arkadaşlarım var. Ben bizim sözlük çocuğunu biraz boşladım o gece daha çok içki ve arkadaşlarımla oldum. Ve daha sonra sarhoş tribine girip ve biraz da alkolün verdiği kafaya sığınarak ben buna destan niteliğinde mesajlar yazdım. Olmaz be biz olmayız. Sen gelme beni görme. Daha kötğ olur her şey. Ben seni üzerim biliyorum sen benle yapamazsın. Ben seni üzmek istemiyorum.Sen çok iyisin nolur görme beni hiç görme yoksa çok kötğ olucaz biz böyle olmayalım benim aklım başkasında ben sana bunu yapamam gibi bi sürü şey yazdım. Gözlerim dolu dolu birazcık da ağladım. Amk oysa hiç görmedim adamı. Hiç canımı yakmadı yada hiç bi anımız yok. Ama neden ağlıyorum. Neden bu kadar önemsiyorum. Sil geç. Ne numaramı biliyor ne soyadımı. Nerden bulcak beni. Ama yok yapamam işte. Açıklama yapıyorum hala. Ve o da bana tamam dedi. Yine kızmadı. Yine küfür etmedi. Yine sinirlenmedi. Ya bu nasıl adam böyle nasıl bi şey nasıl bu kadar iyi olabilir diye diye daha çok ağladım o gece. Veda ettim ona. Bidaha karşı karşıya gelmicez diye düşündüm. Veda ettim o da bana etti. Ama moralim felaket bozuldu. Bi yandan da mutlu oldum çünkü olması gereken buydu. Böyle diye diye sabah oldu ve ben uyumadım. Sabah da ilk iş evden çıkıp kendi yerime gitti. Yine uyku yok. Ve normalde o o gün gelecekti ve biz buluşucaktık. Benim kaldığım yerin tam karşısında bi mekan var oraya gelir belki dedim ve gittim o cafeye sabah 11 civarı. Gözlerim onu arıyor. Kalbim çarpıyor deli gibi. Diyorum ya gelirse. Ya burdaysa ben napıcam diyorum ama yok bi cevap yok. Ben yinede oturup bekliyorum onu