Her zaman ayrım yapıyor. Ben ailenin en küçüğüyüm. Abilerime ve ablalarıma hep iyi davranıyor, her şeylerini anlayışla karşılıyor. Ama ben yanlış bi şey yapmamisken bile hep dışlanıyorum. Çoğu zaman yediğim ekmek, içtiğim su bile batıyor. Ben çalışıyorum aldığım para da borçlarımıza gidiyor. Işten geldiğimde yemek olmuyor. Her zaman kendim elimden geldiği kadarıyla bir şeyler yapıp yiyorum. Ama artık son zamanlarda ekmeği saklıyorlar. Yanımda param olmuyor. Aldığım paranın hepsini vermek zorunda kalıyorum. Bazen sakladığı yerden ekmeği buluyorum. Bu de açık açık söylüyor annem sen yeme diye sakladım. Abin yiyecek filan diyor. Bıktım artık annem sonuçta ben onu seviyorum ama o benden ekmeği bile saklıyor. Hem de ben köpek gibi calışmışken yapıyor bunu. Babam 2013 de öldü. O zamandır böyle geçiyor hayatım. Babam varken okuyordum. Pek de sıkıntım yoktu. Ama 2 buçuk yıldır canımdan bezdim. Kendim bir tarhana çorbası yapıp onu yiyorum ekmeksiz çoğu akşam. Bu de iş yerinde öğle yemegim var. Bunun dışında bi şey yediğim yok. Bana açlık değil, annemin böyle yapması koyuyo beyler. Insanim bende amk.