9. kısım.

açıkçası üzülmemiştim desem yalan olur. ne güzel bana kısmen de olsa her şeyi rahat rahat yaşatan bi kız bulmuşken, mal gibi tribe girip kendi başımı yakmıştım. pişman da oldum yaptıklarımdan dolayı. hatta "acaba o gün çok mu ileri gittim? belki ileri gittiğimi fark edip, hakkımda kötü düşündü ve ayrılmak için böyle bi bahane üretti" diye bile sorgular oldum kendimi. onu huur statüsünden çıkarıp masum moda sokuyordum, kendimi ise kendine hakim olmayı bile beceremeyen bi bin. aslında o beni seviyordu, sevdiği için benle bu kadar ileri gitmişti, yoksa sevmeyen bir kız böyle bir şey yapamaz diye vicdan yapıp durdum. ama çok sürmedi.