Bu yazdan itibaren her şey daha iyi olmaya başlamıştı. Mezarı izmir'deydi. Yazın sonuna doğru babamla ziyarete gittik. Mezarın başında kötü olmuştum biraz ama belli etmedim. Eğer etseydim bidaha gelemezdim buraya. Artık tek başıma da dolaşabiliyordum. Dışarıdan çıkmıyordum. Her gün parka gidip oturuyordum bankımızda. Tam olarak eskisi gibi olamam asla ama beni yalnız bırakmayan ve yeni tanıştığım arkadaşlarımla hayatımı devam ettiriyorum. Şu an kimseye açılmaya da cesaret edemiyorum çünkü onda Melisa'yı bulamadığım zaman hem ben üzüleceğim hem de o üzülecekti. O da böyle olmamı isterdi. Delirmemi istemezdi. 2 yıldır görmüyordum onu ama yakında Melisa'yla buluşma planlarım var. Şu an da mezarından geliyoruz. Ne kadar etrafıma belli etmesem de dayanamıyorum artık.
Helal olsun bize...