Evet çığlık duymuştuk. içeri girmeye gerçekten korkuyorduk ama Cafer Hocayıda yanlız bırakamazdık. Bizde Cafer Hocayı kurtarmak ümidiyle eve girdik. Tam yürüyorduk ki yürüdüğümüz yer çöktü. Baya bi aşağı gitmiştik. Daha sonra heryer karanlık olduğu için telefonlarımızın flaşını aştık. 2 saat boyunca yürümemize rağmen bir türlü üst yolu bulamıyorduk. o sırada çok güçlü bir kadın çığlığı duyduk. Harbiden tırsmıştık. Yürüdüğümüz yer bir tünele benziyordu. Suan yasadığımız durum aynı Outlast gibiydi. Neyse bir çıkış bulmuştuk. Ama çıkışın sonu cok daha farklı ve pis görünen bir eve çıkıyordu. Bu ev bnim akrabadan adresini aldığım Cinci Hocanın eviydi. Arkadasla bu eve girmeye karar vermiştik. Kapısını çaldık. Bizi bir kadın karşıladı ama kadını görseniz mideniz bulanır. O derece. Sonra ben Cinci Hocayı görmek istediğimizi söyledim. Kadın bizi Cinci Hocanın odasına aldı. Neyse biz cinci Hocaya durumu anlattık. Imam Cafer Hocanın başına gelenlerinden olayın en başına kadar anlattık. Hoca bizi dinledikten sonra hanginiz onların değerli birşeyini aldı diye sordu. Arkadas bn dedi. Hoca arkadasın saçından biraz istedi arkadasda verdi. Cinci Hoca arkadasın sacını bir kazana attı. Kazana ilk kurbağa bacağı ve koyun işkembesi attı. Daha sonra bir kağıda birşeyler yazdı. Kazana daldırıp çıkardı. Daha sonra Kağıdı kemiğe bağladı ve kemiğin üzerine keci kanı döktü. Daha sonra kazana birkac sey daha yapıp kaynattı. Daha sonra kazandan 1 bardak doldurup arkadasa içmesini söyledi. Arkadas ilk basta karsı cıksada sonra kabul etti. Arkadas içtiği anda garip şeyşer olmaya başladı. Evin kapıları ve pencereleri açılıp kapanmaya başladı. Elektrikler gitti ve en kötüsü arkadasın gözlerinin rengi değişti. Bembeyaz oldu ve vücudu kağıt gibi katlandı. Cok korkmustum arkadas üzerime doğru geldi Artık ölmeyi beklerken... ( Panpalar devamı az sonra burada olanlar kendilerini belli edebilirlermi? )