Her pazar sabahı oldugu gibi fırına gidip kendime kahvaltılık pogaca falan alıyorum
sokagın başında herzamanki yerinde oturan çiçekci ablam orada insanlarla selam vermeyi sevdigim için önünden geçerken günaydın dedim konuşma söyle geçti
Ç= çiçekçi
B= ben

B: günaydın abla
Ç: günaydın abam bi çiçek vereyim sevdicegine zütürürsün
B: ( o an sadece baka bildim yaşlı gözlerle)
Ç: yokmu yoksa sevgilin huehuehue üzülme beya bulursun sende elbette her satıcının bir kör alıcısı vardır dedi
ve cadde de ki huur çocukları gülmeye başladı koşarak ve aglıyarak yurduma girdim 14 şubatta dışarı çılmayın beyler :(