Kasiyer eşyalarımı barkod tarayıcının önünden geçirirken ben zemine bakıyordum.
Stresimi önlemek için böyle bir çözüm bulmuştum, insanlarla göz temasından kaçınıyordum. Zaten bu yüzden sadece geceleri alışveriş yapıyorum. Daha az insanla karşılaşmak için.
"Yaptığınız alışverişten memnun kaldınız mı?" Gündelik şekilde sordu.
"Hı-hı" Hala yere bakıyordum. Sesi çok güzeldi. Dinlendirici. içimdeki savaşı merak duygum kazandı, kafamı kaldırdım.

Kasiyerin kafasını tamamen sola bükülmüştü. Sağ göz ve kulağından kan geliyordu. Büyük ihtimalle trafik kazası. Kafamı hemen tekrar yere çevirdim ve kusmamak için kendimi zorladım.
Ödedikten sonra para üstünü uzattı ve avcuma koydu. Hala bişeyleri elinde tutabiliyo olması beni şaşırtmıştı.
Hızlıca çıkışa giderken karşıma dergilere bakan bir çıktı. Elleri ve yüzü kamp ateşinde kızarmış birer sosis gibiydi. Bir yangın kurbanı olmalı. Kafamı diğer tarafa çevirdim. Ve karşıma boynunda mor kalın bir çizgiyle bi kadın çıktı. Suratı bembeyazdı. Gözleri yerinden fırlamak üzereydi. Asılarak ölmüş.
Ön kapıdan fırlayarak çıktım. Arabam karşı kaldırımdaydı. Koşarak ön koltuğa oturdum. Dikiz aynasına baktım. Tanıdık bir görüntüydü. Kafamın arkası tamamen parçalanmıştı ve ağzımdan kan geliyordu.
Vurularak ölüm. Artık bu görüntüye alışmıştım.
Alışık olmadığım şey ise arka koltuğumda oturan siyah paltolu adam.
...
"Neden insanların nasıl öleceğini görmek gibi saçma bir dilekte bulundum ki"