bi 5-10 dk anlamsız bir mutluluk içinde gülümserken yanıma 2 tane çocuk geldi.
ilk defa gördüğümü düşündüğüm bu çocuklar ( ilk günkü çocukları hatırlar mıydım
bilmiyorum ama değillerdi sanki) hiçbir şey söylemeden bayıltana kadar girdiler bana. normalde biraz cüsseli biriyim ve babamın abuk subuk dövüş fantezileri takuna
küçüklükten aldığım az buz bir eğitimim var. ama öyle geliyor ki muallakler sen şu musun bile demeye gerek duymadan yatan adamı kanırtıyorlar. gözlerim kararıp görüntü geri geldiğinde sahilin çıkışında benden uzaklaşırlarken gördüm adamları. tekrar saldım kendimi yere kafamın kalkmıcağını hissedince ve acıyla birlikte pis bir kahkaha daha attım. bi 5-10 dk sonra doğrulup kuma bulanmış vücudumu tekrar suya saldım ve hastalığa tamamen meyilli bir şekilde su damlata damlata eve doğru yol aldım.
al sana dokunulmazlık dıbına koduğumun evladı ? nerde seni tek eliyle etkisiz hale getiren ciksi kız ? nerde o maskeli huur evlatları ?
al sana kanlı imza diye sövüyordum yolda.