Bunları ben bana ders anlatan 55 yaşında ki hocama yazmıştım. inanılır gibi değildi. Hayatım boyunca benden büyüklere saygısızlık yapmamış olan ben, bunları bu yapmış deseler kimse inanmazdı.

içim huzurla kaplıydı. Kurbanın Korkusunu ve paniğini hissettiğim andan itibaren rahatlamıştım.O an anladım ki beni güçlendiren Kurbanların Korku ve Paniği.

Ertesi Sabah Okula Mutlu, huzurlu gitmenin keyfini çıkarıyordum.Ay Parçası bugun üstüne pudra pembesi gibi bir elbise giymiş, uzaktan güneş gibi parlıyordu. Fakültenin önünde durmuş büyük ihtimal beni bekliyordu.O kadar güzeldi ki gözümü ondan ayırmak istemiyordum.Zor da olsa yapabildim.

-Bende seni bekliyordum

-Noldu Kız?

-Çok huzursuzum. systemh.exe acaba bana yardım etimiyecek mi? dersin. Fazla mı ümit bağladım.

Saçlarını ince ince bağlamış, suratında ki üzgün ifadeyle başını öne eğip saçlarıyla oynamaya başladı.Çok yorgun olduğu belli oluyordu.

-Ben sana dedim.Çok Ümit bağlama öyle tipler seni ve beni neden umursasın ki?

-Haklısın ama o biraz bana farklı gibi gelmişti.