/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
  1. 26.
    +8
    Lise 3 de bitmişti. Yaz tatiline girdiğimiz hafta ailecek tatile gittik. Döndüğümüzde beni ailesiyle tanıştırmak istediğini söylemişti. Herşey sanki biraz hızlı ilerliyor gibi görünse de gözüme kabul etmiştim mecburen.

    O gün akşam yemeği için sözleştik. Ailesine haber verdi. Hunharca gelecek yemeğe, sevgilim gelecek demişti. ilk defa benden söz etmişti onlara. Babası zaten tanıyordu. Bu zamana kadar birçok kez daha karşılaştık ve konuşmuştuk. Adamdaki sıcaklığı gerçekten hissedebiliyordum. Kardeşi ve Annesi de az çok tanıyordu beni. Yani başka kimse kalmamıştı. Ama resmi bir şekilde ilk yemeğim olacaktı. Aileme durumu anlattım. Beni güzelce giydirdiler. Babam arabasını büyük bir gururla verdi. Büyüdün dedi, artık büyüdün..

    Akşam evlerinin önüne arabamı çektim. Kravatımı düzelttim elimde çiçeğim ve ikramlık çikolatam ile sanki onu istemeye gidiyormuş gibi çıktım arabadan. Eve girdiğimde herkes bir acayip karşıladı çiçek ve çikolata ile görünce *

    Az bir konuşmanın ardından sofraya oturduk. Evleri cidden çok güzeldi. Özenle seçilmiş eşyalar, portreler, kocaman bir salon vs.

    Yemek sırasında baya sorguya çekildim. Geleceğim, hayallerim, spor hayatım, ailem, okulum. Herşeyden konuştuk. Babası eski taksör çıktı. Bu bizi çok daha samimi hale getirdi. ikimizin de favorisi muhafazid Ali Clay'di ve bu bizi çok daha iyi kaynaştırdı. Uzun uzun takstan ve zararları (!) konusunda konuştuk. Prensesim tüm utancıyla eşlik etti konuşmalarıma. Yanlışlarımı ekgiblerimi düzeltti. Cidden 2. bir ailemin yanında gibi hissettim kendimi. Yanlış insan olmadıklarını, gerçekten iyi anlaşabileceğimi hissettim.
    Üniversite konusu açıldığında babası biraz dertlenmiş olacak ki beni kaçırdı oradan. Balkonda bir sigara içelim dedi ve çıktık.

    - Beraber bir üniversite düşünüyorsunuz bunu anlayabiliyorum. Ama onu tek göndermek istemiyorum bu yüzden seninle gerçekten iyi tanışmak ve kızımın üzülmeyecek olduğundan emin olmak istiyorum. Kendine güvenmiyorsan şimdi çık ve git. Yaşınız çok genç. Kızımın üzülmemesi için gerekirse herşeyi yaparım. Gençlik hatası deyip geçiştirme , ciddiye al alamayacaksan bu kadar sorumluluğu sakın ikinci bir kez çıkma karşısına.

    + Evet yaşımız çok genç. Ama ben gerçekten bu konuda bir yanlış olacağını inanmıyorum. Kızınız cidden mükemmel bir insan. inanın sizlerde öylesiniz. Ben alnımın akıyla bu işi yaşlılık ve ölümle sonlandırmak istiyorum. Bu yüzden üniversite konusunda hiç ısrar etmedim ve direk kabul ettim aynı şehirde olmayı. Bana onu emanet edecek kadar güveneceğinizi garanti edebilriim ama karışamam. Sonuçta sizin kızınız. Ama emin olun kendimden bile sakındığım insana iyi davranırım.

    Bu kadar özgüvenli konuşma bana oldukça fazla gelmişti. Sorumluluk bi anda omzumda hissedilmiş ve ağırlığıyla beraber evimde düşüncelerle uykuya daldım.. iyi ki dediğim nadir konuşmalardan biridir..
    Tümünü Göster
    ···
   tümünü göster