Hayatımn en güzel zamanlarını yaşıyordum. Okulu zaten geçmişim, başımda babam yok sözde özgürüm falan. Hep onunlaydım. O da hep benimle. Her yere birlikte giderdik, sabah kalkınca okula birlikte yürürdük okullarımız yakındı, dönerken birlikte dönerdik, hava güzelse de yağmurluysa da benim mahallemde bir park vardı oraya otururduk. Yağmur yağarken ıslandık birlikte, sarılırdık falan. Kokusunu hala unutmam birader, hep bendedir. Hep yanımdadır. Git gide iyice alıştım ona, tamamen bağlandım. Başkası yapsa affetmeyeceğim hataları affettim o yaptıkça. Aşk da zaten genel olarak bu değil mi? Sana en çok acı veren, en çok sevdiğin oluyor. Öyleydi işte