Abiler ablalar kardeşler...
Ben ne yaptıysam buna güzel günlerin kısa olduğunu anlatamadım. Ömür denilen şeyin bitebilecek bir şey olduğunu anlatamadım. O her seferinde sanki onun gururunu okşadığımı, hatalı olduğumu affettirmeye çalıştığımı düşündü durdu. Hiç anlayamadı bu dünyanın acı çekmek yerine mutluluklar a gebe olduğunu.. Anlatamadım be işte..

4 sene her şeyimi paylaştığım, hayatımı birleştirdiğim insan artık anlamıyordu. At gözlüklerini takmış evliliği çocuk oyuncağı sanmış, boşanmayı ağzına sakız etmişti. Ne yaparsam yapayım aramıza mesafe koymaya aklınca bana mesaj yazmayıp aramayıp arayıp sorduğunda mesafeli davranarak beni değiştirmek istiyordu..

Gel zaman git zaman bunun çevresinde ki arkadaşları ve hayatında ki huur anası, ablaları ve nefis yoksunu babası ve abisi sürekli bizim ilşkimize müdahil olmaya başladı. Onlardan kopardığım kızlarının ne hikmet ise evli olduğunu unutup akıl vermeye başladılar.. Kızım kavganız gürültünüz yok onlar eskide ki cahillikelrdi ama siz ayrılın gibi mevuzlar oluyordu. Anlayamıyordum sırf biz yanyana gelemiyoruz diye hayatımızda bizi tanıyan ne kadar insan varsa boşanın diyordu.. Size soruyorum sırf tayin gerçekleşmiyor diye boşanır mı insanlar ya ?