Hep bilmelisiniz, her sey naylondan bir insanin gözünün icindeki yansiyisini görmeden, aynı kadehten yudumlamadan, aynı ölüye aglamadan, aynı sese irkilmeden, aynı kediyi okşamdan, aynı ay ışığında yıkanmadan... Halbuki mutsuzlugumuz büyük seylerden degil. Aglamak yaramaz bize. Sözün nereye gittiğini kestirmek zor degil aslında. Kaldirimlari takip eden biri görürse onu sevinir. Büyük olanlar onlar aslında. Zavallali olan biziz. Eskimiş seylerle büyükler avunur.Biz yeniyi arayan zavallilariz. Simdi uzanıp kendim için bir rakı dolduruyorum bulutlu bir bursa sabahinda. Kendim için bir kadına üzülüyorum. Yine kendim icin on dokuz yaşındaki bir kıza üzülüyorum. Büyük olan o aslında.Ama biz zavalliyiz herkesin unuttuğu seyleri bir bir hatirliyoruz. Eskiden güzel insanlar yasamis.Ama genç degiller mesela on dokuz yaşında degiller. Acı çeken o gözleri unutur muyum bilmiyorum. Kimsesiz sevgisi barindiran ellerim. Oksar mi sacini. Aptal bir yağmur icen kiz varmis.Ona soruyorum. Kötüydük de ondan mi diyeceksiniz.Ne iyidik ne kötüydük.