Kapıda erenle konuşurken dayı birden bize gidin çabuk gidin geldiler ! diye dedi kim geldi neredeler erende birşeyler hissetmişti. Çabuk çıkalım buradan yoksa başımıza iş alacaz dedi. Bende korkudan tamam dedim ama belliydi yani gözle görülür derece de gölgeler falan vardı bunu sadece ben mi görüyordum yoksa herkes mi korkudan kimseye adam akıllı birşey de demiyordum. Arabaya geçtik oturduk. Dayının evinin önündeyiz daha gitmedik. Evin önünde dikkatimi pencere çekti. Pencere de siyahımsı birşey biz gidene kadar bizi izledi acaba perde falan mıydı yoksa cin miydi bilmiyorum ama çarşaflı birine benziyordu.

Ercanın net olarak o köyde mi olduğundan daha tam emin değildik sorularım yanıtsız kalmış bulamamıştım. Tek tek evleri dolaşırsak köylüler şüphelenip jandarma falan çağırabilirdi. Belki de o köyde değildi bilmiyorum. Saat akşam 9'a yaklaşmış anca eve dönmüştük. Oğuzun evine geldiğimiz de bir şok orada yaşadım halının bir kısmı yanmış evde ki tabaklar kırılmış ve benim yattığım yatakta kül izleri vardı. Artık bulunduğum yere zarar vermeye başlamışlardı. Nasıl bir büyüdür anlamadım. Hala bile etkileri az olsa var kardeşlerim. Apar topar temizledik etrafı artık oğuzda birşeylerin farkındaydı.

O gece korkudan geç saate kadar yatamadım ama vücudum artık dayanmıyordu. Kendiliğimden yatmışım. Bir rüya gördüm ama gerçekten çok korkunçtu. Rüyamda erenin köylerinde ve o evdeydim. Ama bu sefer tekim sanki anlık olarak oraya gitmiş gibiydim hani derler ya astral seyahat falan belki de farkında olmadan gittim bilemiyorum çünkü nesneleri ve diğer şeyleri kolaylıkla hissedebiliyordum. Neyse erenin evindeyim etraf zifiri karanlık fakat salonda az da olsa ışık var ben salona doğru yavaş yavaş yürüyorum. Gidene kadar yine aynı fısıltılar o günleri tekrar yaşadım sanki. Buluşmanın olduğu odada mumlar hala yanıyor ayna olduğu gibi etrafa bakarak ilerliyorum

Salona yaklaştım ve karşımda yaklaşık bir basketbolcu boyunda 5-6 tane siyah çarşaflı varlıklar gördüm. Yuvarlak oluşturmuş ve salonun ortasında bekliyorlar ama yuvarlağın ortasında beyazımsı birşeyler görüyorum. Rüyamda önce tereddüt ediyorum çıkmak istiyorum ama olmuyor yine kitleniyorum besmele çekemiyorum beynim uyuşturulmuş gibi sanki. Nasıl oluyorsa gitgide yaklaşıyorum ben yaklaştıkça fısıltı sesleri duyuyorum. Salonun tam ortasına geldiğimde bunlar ayrılmaya başlıyor hepsi bir tarafa çekiliyor ve ortada kefen görüyorum. içinde kim olduğunu bilmediğim için korkuyorum ve gitmek istiyorum ama kefen yavaş yavaş kalkıyor istemsizce kalkıyor. Oradaki kefene sarılı cesedin yüzü yavaş yavaş açılınca bir şok geçirdim zaten o an uyandım. Kefenin içindeki ceset Bendim ! Allahu ekber diyerek rüyadan uyandım uyandığım esnada sabah ezanı okunuyordu Allah kerimdir. Belki de sabah ezanı sayesınde uyandım yoksa rüyada kalp krizi geçirebilirdim o derece.

Namazımı kıldım kılarken rüyam gözümün önünden gitmiyor sanki hala oradayım gibi bir his vardı. Namazdan sonra yatmaya korktum zaten. Her an gelecekler diye korkuyorum boynumda muska bekliyorum. Kafayı yemiş gibiydim. Kafam ağrıyor düşünüyorum düşünüyorum ama sonuca varamıyorum. Neyse artık gün aydınlanmaya başlamıştı. Gecenin etkisi hala üzerimde ercanı bulup olayları düzeltme umuduyla yine hazırlandık ama o zamanlar aklıma bir hocaya gitmek gelmemişti çünkü erene güveniyordum. Ancak telefondan hocayla konuşuyordum o da ne yapabilirdi ki?