arkadaşlar geçen gün gezinirken rastladım cok hosuma gitti paylaşmak istedim. alıntıdır

800lü yıllardı... alman bir hanım ile türk bir beyefendi birbirlerine deliler gibi aşık olmuştu. çok zaman geçirmeden evlendiler ve bir çocukları oldu. aradan 5 yıl geçti ve şiddetli geçimsizlik.. ayrıldılar.ama ne yazık ki bizim ufaklığı ne annesi istedi ne babası.o dönemlerde çocuk yetiştiren bir manastıra verdiler ufaklığı.

manastırda ise anlaşıldı bu çocukta birşeylerin farklı olduğu. hergece saat 3te kalkıp 1. kat ile 2. katı bağlayan merdiven boşluğunda, pencereyi açıp dışarıyı on dakika izler geri yatardı... 12 yaşına geldi çocuk. kendi kendine dedi ki ben bu insanlar gibi olmamalıyım.ve bir gece o pencereden atladı... ve kaçtı... ingilterenin ünlü kıyılarına gitti ve kendisine bir miço belgesi çıkarttı. başladı güverteleri temizleyerek geçinmeye başladı.4 yıl olmuştu. sürekli istanbulun adını duyuyordu ama sürekli.ve bu 4 yılda çalıştığı hiç bir gemi isanbula gelmemişti... bir gün rusyaya mallar bırakıldı çalıştığı gemide dönmeye hazırlanıyolardı ki haber geldi."istanbulda mallar paketlendi alın dönüşte".bizimkisi çok sevindi tabi buna.ama çok yorgundu uyuması lazımdı. arkadaşlarına dedi beni istanbulda kaldırın.

istanbula geldiler ama arkadaşları unuttu bizimkisini... kız kulesinin önündeydiler ve biri dedi ki ulan unuttuk adamı koşun kaldırın. bizimkisi güverteye bı çıktı Kız Kulesi. arkasına baktı istanbulun o mistik havası. atladı hemen denize kimseye birşey demeden. yüzdü kız kulesine. uzandı önündeki taşlara ve gemi gitti almanyaya...