ömer gözlerini açtığında hafif loş bir oda da yataktaydı ve hiç hareket edemiyordu. beynine bir tilkiler bir boz ayılar girip duruyordu.
kaza, yangın, zenciler, burcu, profesör hangisi ne kadar doğru ne kadar hayaldi anlamaya çalışıyordu.
sanki hepsi ama hepsi gerçekmiş gibiydi. neye inanacağını neye inanmayacağını tam olarak kestiremiyordu.
hem profesörle pavyonda yangın tesisatı hakkında konuşmaları hem de pavyon yangını sanki aynı anda yaşanmış gibiydi. parkta sigara içerken üzerine gelen araba gibiydi şu anda hayat ve arabayı kendisi kullanıyordu. gerçekle sanal iyice birbirine girmişti sanki.
hareket edemiyor ama canı fena halde sigara istiyordu.
tüm bunları düşünürken camda o bir çift güzel gözü gördü.