Eskiden bilmezdik kim zengin kim fakir evimiz sokaklardı bizim mahallemizde kimse kimseden üstün değildi herkes aynı şişeden su içer herkes aynı topun peşinden koşturdu tanımadımız evlerin bahçesinden su içerdik o amcada teyzede hiç bir şey demezdi o devirde ar namus vardı memlekette kolay kolay hırsızlık olmazdı eskiden memleketin teröristi bizdik aldığımız kız kaçarın torpillerle milleti rahatsız ederdik ama hiç kimseyi öksüz yetim bırakmaz öldürmezdik kısacası eskiden bilgisayar nedir bilmezdik misket oynardık üterdik ütülürdük babamızın aldığı 5 kuruşluk parayla bilye alırdık ama haldende anlardık şimdiki çocuklar gibi ses çıkarmaz durmamız gerektiğimiz yeri bilirdik mahallemizin abileri vardı at bakayım abinin kıllı göğsüne diyip topu havaya dikerdi topumuzu genellikle patlatırdı ama bize sahip çıkar koruyup kollardı mahallemizin yaşlı teyzeleri olurdu ses çıkardık mı kızardı bağırırdı topumuzu keserdi ama biz yinede o teyzenin ekmeğini alırdık kimsesi yoktu o teyzenin şimdilerde o teyzeler nineler bizden daha çok üzülüyor mahallede çocuk olmayışına kime ekmek aldıracak şimdiki çocuklar teyzeyi tanımıyor uzun lafın kısası haylaz bir nesildik ama adam gibi adamdık şimdiki kıçı kırık adamlara bile bin basan yüreğimiz vardı be...