Beyler herşey fazla sıradan değil mi sizce de yoksa bana mı öyle geliyor?

Her gün, her sabah bi yerlere gidip akşam olunca geliyoruz. Eve gelince buralarda dolaşıp zaten kısıtlı zamanımızı gün be gün öldürüp kendimizi vatana millete faydalı, aydın, duyarlı birileri olarak görüp günü bitiriyoruz.

Her gün aynı. Her gün aynı tempo aynı düzen.

Hepimiz kaygıları günlük; metroda boş yer bulabilmek, eve gidince taze ekmek bulabilmek, sözlükte güldürecek veya taşağımızı kaldıracak şeyler bulmak, geç yatıp uykusuz kalkmamak vs vs...

Daha pahalı telefonları almak, marka arabalara binmekten başka bi hayalimiz yok. Kendimize gereksiz bi sürü ihtiyaçtan dağ yaratıp, bunları almak için zamanımızı -uzun vadede de ömrüzümü tabi ki- harcıyoruz.

Peki bunlar hayatımızdan daha mı değerli ki böyle yapıyoruz, ya da sisteme sorgulamadan dahil olduğumuzun farkında değil miyiz?

Bi yaşam biçimi olarak Atatürkçülüğü anladığımzı düşünüyor muyuz? Hayatımız sadece uyku + iş + ev + tuvalet + internet paradoksundayken sadece rakamlardan ibaret bi yaşamı altımıza kaçırır ve yalnız bi biçimde sonlandırırken pişman olmayacak mıyız?

Bazı şeylerin değişmesi gerekmiyor mu?
Bedeni ve ahlakı güçlü tutmak sizce bireyin mi yoksa devletin mi görevi olmalıdır?

Kişi günlük koşuşturmacada bunlara zaman ayıramayabilir. Az bi kısmı bu konuda bişeyler isteyerek kendini geliştirebilir, ama hiçbir işe yaramayacak seviyede!

Özet: Zamanınızı boş işlere ayırmayın. Günlük ritmin farkına varın. Sorgulayın. Eleştirin. Olması gerekenin olması için uğraşın.!