+4
-1
Velhasılı kelam babam gerçekten yoktu artık
yok olmuştu karşımda
artık kurtulmuştum ondan
Çıktım gittim
tüy gibi hafiflemiş hissediyordum kendimi
yokluğunun yarattığı boşluk yine yokluğuyla dolmuş
gövdemi toprağa bağlayan boşluğun ağırlığının yerini tarifi imkansız bi hafifliğe bırakmıştı
Hiçbir şey sormadı Aykut
anlamıştı
gözlerimdeki ışıltıdan, anlamıştı
Ben kullanayım dedi
olur dedim
bastık döndük gerisin geriye
sür kardeşim dedim ağır bi yükten kurtuldum, artık önüme bakabilirim...
kafamı çıkardım camdan
rüzgarın yüzümde
saçlarımın arasında oynaşmasını ilk defa büyük bir zevkle hissettim
---bitti---
