Gözlerimi kırpamıyorum sözünden sonra
Kahküllerin belki yanıma üç yonga
Ses tellerin alnın ayazında kurulmuş
Uykunun sol yanımda ağırlı tonla.

Temmuzda gün batımı bakışımla kegibti
Zihnimin duvarları varlığınla esrik
Epilepsi dudaklarımda senle köpürdü
Sanki öldüğün gün Qamber biraz büyüdü

Odama çöktü içtiğimiz çayın kokusu
Göğsün aşkı inkar edenler yokuşu
Hislerini hep bent berisinde tutsanda
Ruhun tutsak olmaktan artık yoruldu..

Karşılıklı sessizlik samilerde,
Kahve lekeli satırlar hala ceket cebimde
Bıraktığın clementine den sökük mavi bileklik
Genişliyor boynumun çevresinde...

Edit: 2016, Radansa Rekırdz.

Kardeşim bir an unuttum özür dilerim.