Koye varmistik, kapida bir suru ayakkabi vardi ve hic sasirmamistim dayimin bu kadar seveni olduguna. Sadece komsular degil sehirde yasayan ne kadar tanidigi adam varsa hepsi o gun dayimizi son yolculuguna ugurlamak icin oradaydi. Iceri girip herkesle selamlastiktan sonra yerimizi aldik, acimiz ne kadar derin olsa da dayimizin nasil vefat ettigini merak ediyorduk istemsizce cunku hala inanamiyoduk insan kabullenemiyor amk. Selamlasmalardan sonra dedem kardesimle beni dayimizin odasina cagirdi yuzunde daha once gormedigimiz bir ciddiyet vardi, sanki o da kabullenememisti olanlari. Bi anda cok ciddi bi ses tonuyla size Omer`in olumuyle ilgili bi seyler soylemem lazim kelimeleri dokuldu agzindan ve simdi yapacagim seyleri sakince karsilamanizi istiyorum diyerek...